- ορθίς
- η(παλαιοντ.) απολιθωμένο γένος αρθρωτών βραχιονοπόδων.[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. orthis < ορθός].
Dictionary of Greek. 2013.
ορθίς
Look at other dictionaries:
ορθός — ή, ό (ΑΜ ὀρθός, Α λακων. τ. ὀρσός, ή, όν) 1. ευθυτενής, στητός, όρθιος («ὀρθαὶ δὲ τρίχες ἔσταν», Ομ. Ιλ.) 2. (για ανθρώπους και ζώα) αυτός που στέκεται όρθιος, στα πόδια του («μὲ άκουγε ορθός και σιωπηλός»). 3. ευθύς, ίσιος («Ἀπόλλων ὀρθὸν ἰθύνοι … Dictionary of Greek
